Kredyt frankowy, o którym jest głośno od kilku lat, jest zobowiązaniem udzielonym przez instytucję w walucie franka szwajcarskiego. Przez lata narosło wokół tego tematu wiele mitów. Mało kto wie, że dofinansowania, udzielone „frankowiczom” nie są standardowym kredytem walutowym, tylko kredytem waloryzowanym – indeksowanym lub denominowanym.
Jak sobie radzić z nieuczciwymi ofertami?
Pomoc naszej kancelarii polega na dochodzeniu roszczeń z tytułu niedozwolonych klauzul, które znajdują się w umowach kredytowych, zarówno denominowanych jak i indeksowanych do franka szwajcarskiego, w jawny sposób sprzecznych z interesami konsumentów.
Z naszą pomocą możliwe jest odzyskanie nadpłaconych rat, a także opłat związanych z ubezpieczeniem wkładu własnego, wniesionego w niskiej wysokości.
Świadczymy usługi na trzech płaszczyznach:
- edukacja – publikacja materiałów, poświęconych postępowaniu po wypowiedzeniu umowy,
- analiza – konsultacje dla kredytobiorców, mające na celu sprawdzenie ich umów,
- prowadzenie sprawy – szczególnie reprezentacja osób pozwanych przez banki po wypowiedzeniu umowy.
W razie wątpliwości w spawie postępowania banku prosimy o kontakt. Każda Państwa sprawa jest indywidualna i tak należy ją rozpatrywać.
Czym jest kredyt indeksowany i denominowany?
Zaciągając kredyt indeksowany, bank ma obowiązek oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty wyrażonej w polskich złotych. W momencie jej wypłacenia następuje przeliczenie kwoty zobowiązania po kursie zakupu obcej waluty. Od tej chwili zobowiązanie, w tym rata, są wyrażane w obcej walucie. W dniu zapłaty miesięcznej raty przelicza się ją na złotówki na podstawie kursu z tabeli bankowej. Z powyższego wynika, że kapitał kredytu oraz jego rata zależą od wartości ustalanych tylko przez instytucję bankową. Powoduje to, że konsumenci oddają na rzecz kredytodawcy wyższą kwotę kapitału niż otrzymali. Wysokość ich zadłużenia rośnie mimo regularnie płaconych rat.
Charakterystyką kredytu denominowanego jest udzielenie i wypłacenie go w polskich złotych, a jego wartość może być określona w walucie obcej po przyjętym kursie. Raty ustalane są w obcej walucie, lecz ich spłata następuje w złotówkach, po kursie wymiany przypadającym na dzień spłaty lub bezpośrednio w walucie obcej.
Obydwa rodzaje kredytów stosują dwa mierniki, za pomocą których określa się zobowiązanie kredytobiorcy. Bank przelicza swoje zobowiązania po kursie kupna, natomiast zobowiązania kredytobiorcy są przeliczane na podstawie kursu sprzedaży, czyli wyższego kursu. Taka sytuacja powoduje zawyżanie zysków przez bank, na czym cierpi jego klient. Można wysnuć wniosek, że klauzule waloryzacyjne są nieuczciwym postanowieniem umownym.